Yıllar Sonra

Kazık kadar kız oldum... Hala daha defalarca kere okumaktan bıkmıyorum...En son çıkan kitabı Yıllar Sonra'yı bulana kadar da canım çıktı.Kitabın çıkış tarihi bayram tatiline yakın olunca kargonun gelmesi zor olur diye internetten almak istemedim.İnegöl'de de büyük kitapçı olmadığından bayram arifesinde o trafik ve karmaşa da Bursa'ya gidip tüm avmlerde ki D&R lara baktım ama çoğu kitabın çıktığından bile bihaberdi.Durum böyle olunca bayram tatilinde yatarak kitabı okuma fikrimde çöp olmuş oldu.Bayram dönüşü sabah ilk iş kitabı sipariş verdim, yanına birkaç ekleme de yaparak. Siparişimdeki bir ürün temin edilemedi. Çarşambadan cumaya kadar, en son o ürünü iptal edip cumartesi günü kargoya verebildiler. Tabii bu durumda pazar günü okuma planımda yatmış oldu... (ne kursam olmuyor)Başka bişey olsaydı bu kadar ulaşmazdım sanırım...
Amaaa sabreden derviş muradına ermiş. Pazartesi günü kargom elime ulaştı. Kitabı alıp yalnızca kokusunu içime çektim. Bütün sayfalarına baktım ama işyerinde okumaya başlamadım.İnsan bir kitaba baktığı zaman duygulanır mı ? Ben eski bir dostu görmüşüm gibi sevindim.Ordaki karakterle Serra ile kendimi bağdaştırdığım için belki de.En çıkmazda olduğum zamanlarda bana yol gösterdi. Dostluğun, paylaşmanın, sorular sorarak düşünmenin önemini kavradım onunla birlikte. İnsan ne yaşarsa yaşasın hayatının sonunun olmadığını, er ya da geç gerçek mutluluğun insanı bulacağını öğrendim...
Ne çok bahsettim bir kitaptan, ama iyi yaptım İpek Ongun'a olan hayranlığımı buraya da yazmış oldum... 

Dertleşme

Fazla popüler bir blog olmaması beni mutlu bile ediyor bazen. Sıkıntılarımı, sorunlarımı anlatabilirmişim gibi geliyor.
Yorgun savaşçı mıyım ben yoksa korkak savaşçı mı ?
En ufak bir zorlukta kaçıyor muyum herşeyden? Yoksa korkuyor muyum arkasından geleceklerden ?
Konuşmaya mecalim yok sanki... Yalnızca yazayım ama benden başka kimse okumasın diyorum.
Bazen de herkes okusun...
Aklım, fikrim karmakarışık... Yorgun ve bitkinim.
Tabii ki bu kadar düşünmenin sonucu olarak migrenim delirmiş durumda... Kafamı duvarlara vurasım geliyor.
Hem diyorum vurursam belki bayılırım da rahatlarım.
Uykusu bile tedirgin olur mu insanın oluyor işte... Uykudan da yorgun kalkıyorum...
İçim sıkkın huzursuzum... Hatta daha açık söylemek gerekirse mutsuzum...
Biliyorum geçecek... Yarın unutcam bütün bu olanları ama.
Bu yazı burda kalsın...
İlerde kafam yine karıştığı zaman okurum...
Ya da okumam silerim...
Bilmiyorum...

Ruh detoksuna ihtiyacım var... Herşeyi arkamda bırakıp kafamı dinlemeye...
Çok şeyde istemiyorum aslında
Loş bir ışık, kokulu mumlarım ve sessizlik...
Elimde bana yıllar yıllar boyu yol gösteren İpek Ongun kitabım...
Yine sorular sorarak düşünmemi sağlasın...
Bana farklı bir açı göstersin...
Ve ben kitap bittiğinde ferahlamış olayım...
Gözlerimden akan yaşlar ruhumu da temizlemiş olsun... Zihnimi de...
Hiç bir tereddüt kalmadan yoluma devam edeyim... Tüm yaşananları yaşanmamış sayayım...
Olmaz mı ki ?
İmkansızı mı istiyorum... Yoksa herşeyi çok mu büyütüyorum ?

Ya da biri girse kafamın içine herşeyi düzene soksa.
Bir kitap rafını düzenler gibi düzenlese herşeyi...
Sorunları alıp çöpe atsa... Güzel şeyleri vitrine koysa...

Akşama Ne Pişirsem ?

     Evlendiğim zamandan beri yoluna koyamadığım tek şey yemek oldu sanırım. 1 seneyi geçti evleneli hala daha ramazan ayı hariç düzenli yemek yapamıyorum.
     
     İşten çıkıp eve gitmem 19:00 oluyor o saatten sonra en basit kızartmayı bile yapıp yememiz 20-20:30'u buluyor ve ben bu işe iyice sinir olmaya başladım.

     Haftanın bir günü topluca yapmayı denedin 1-2 kere yaptım sonra yapamadım kaldı.
     
     Bir gün önceden yapayım dedim her akşam bir bahanem mutlaka vardı. 

     Evli hanımlar siz neler yapıyorsunuz, Nasıl çözüyorsunuz bu sorunu önerilerinizi fikirlerinizi bekliyorum... 

     Yoksa kafayı sıyırmam an meselesi...

Bir EYLÜL Hikayesi

Eylül demek bizim için yeni hayatın başlangıcı demek... Bir ömrü paylaşmak için imzalarımızı haziran ayında atmış olsak da, bir evde yaşamaya başladığımız gün bugün...

Ben oldum olası sonbaharı çok severim. Hafif serinleyen hava dökülen yapraklar bana huzur verir...

Ne kadar şanslıyım ki yeni hayatımın başlangıcı da bu mevsimin ilk gününde oldu...


Evlilik kararı çok zor bi karardı. İnsan her açıdan düşünüp tamamen hazır olmak istiyor. Ama geriye dönüpte geçen 1 seneye baktığımda İyi ki Evlenmişim diyorum... 
Verdiğim en doğru kararlardan biri oldu...

Birlikte gülebilmek, gezebilmek, mutlu olabilmek, 

şaşkınlıklar ve sevinçler yaşayabilmek için, en 

önemlisi de birbirimizi hep sevebilmek için bolca 

“Zamanımızın" olmasını diliyorum... Ellerimiz ve 

gözlerimiz birbirinden hiç ayrılmasın... Evlilik 

yıldönümümüz kutlu olsun aşkım… —

İnstagram Günlükleri - 1

Çok aşırı olmasa da instagramda burdan olduğumdan daha aktifim o zaman 

arada bir bende İnstagram Günlükleri diye yazabilirim dedim...

Ve ilk post ta bugün geliyor size :) 

Eşimle ikimizde çalıştığımız için pazar günü kahvaltısının keyfi çok başka 

Markafoniden tabaklarım gelince ilk pazarı iple çektim ve kendi zevkimize göre hazırladık kahvaltımızı 

Kendi yaptığım ekmek de eşlik etti bize :) 

Karı koca Galatasaraylı olmak büyük keyif :) Resim bayağı eski aslında Beşiktaş maçından. Maçı stadta izlemek. O atmosfer kesinlikle anlatılamaz bir mutluluk :) Herkese tavsiye ederim... 

Yine bir pazar kahvaltısı.. Plansız olarak yola çıktık ve küçük sanayideki Yasa da yaptık kahvaltımızı. Dışarda yaptığımız en iyi kahvaltılardandı bu da.

Daha önce yeni maceramdan biraz bahsetmiştim :) Arkadaşlarım sağolsunlar ufak tefek gelen siparişlerimden örnekler :) Tepsi de hediye geldi en kısa zamanda kendim için boyucam onu da :)

bu da misafirimin geldiği bir pazar kahvaltı masası tam bitmiş hali değil bu ama :) çok daha güzel masalar hazrlamak istesem de henüz yetişemiyorum. Zamanla daha iyi olacak :)

Tabii ki her zaman keyif halinde değilim :) haftanın 6 gününde genel olarak masamın görüntüsü bu şekilde :D hep bir telaş hep bir yoğunluk durumundayım... Bazen isyan etsem de yine de çalışmayı seviyorum :)

Son olarak da işyerindeki bir kahve keyfi :) 

              ♥ ♥ Aşkla kalın ♥ ♥            

Kayıp Blogger :)

Evlenince yazamayanlardan oldum ben iyice... Oysa ki ne severek yayınlar hazırlıyordum taslaklarda bir sürü toparlanmayı bekleyen, resimlerini bekleyen yazılar var :) İnanıyorum bir gün başaracağım...

Yeni hayatımıza uyum sağlıyoruz 6 ay oldu daha yeni mi diyeceksiniz ama ancak oluyor :) Onun huyları benim huylarım ne severiz ne sevmeyiz. Evlilik öncesi birbirimizi tanıdğımızı düşündüğümüz halde yine de bazı konularda hiç bilmiyormuşuz...

Yıllardır hayalini kurduğum iş için ufak bir adım attım. Henüz çok yakınlarımın işlerini yapıyorum ama zaman içerisinde ilerleteceğime inancım sonsuız... Meyra Organizasyon bi göz atmak istersiniz belki...


Şimdilik bu kadar yine gelip yazacağım bu sefer arayı bu kadar açmadan :)